บรรณานุกรม
กนิษฐา
นิทัศน์พัฒนา;
และคณะ. (2541). จิตสำนึกทางสังคมของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา
มหาวิทยาลัยมหิดล. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
กรมวิชาการ
กระทรวงศึกษาธิการ.
(2540). กระบวนการพัฒนาแฟ้มสะสมงานของนักเรียน.
กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา.
กอบรัตน์
เรืองผกา;
อารมณ์ สุวรรณปาล; และ ประภาพรรณ เอี่ยมสุภาษิต.
(2532). เอกสารการสอน
ชุดวิชาฝึกอบรมครูและผู้เกี่ยวข้องกับการเลี้ยงดูเด็กปฐมวัย
หน่วยที่
11 15. นนทบุรี:
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2543). จอมปราชญ์นักการศึกษา. กรุงเทพฯ: ซัคเซสมีเดีย.
จรรจา
สุวรรณทัต.
(2535). ประมวลบทความวิชาการฉบับพิเศษ. พ.ศ. 2525 – 2535. กรุงเทพฯ:
สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
จิตสำนึกเส้นทางสู่ประชาคม. (2542, กรกฎาคม – กันยายน). สื่อพลัง.
7(3): 3 – 19.
ชัยวัฒน์
ถิระพันธ์.
(2542, กรกฎาคม - กันยายน). Chaos
Theory กับจุดเปลี่ยนสังคมไทย.
สื่อพลัง. 7(3): 21 –
27.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2552). สอนเด็กให้มีจิตสาธารณะ.
กรุงเทพฯ: วี พรินท์ (1991).
ชาย โพธิสิตา; และคณะ. (2540). รายงานการศึกษาวิจัยเรื่อง จิตสำนึกต่อสาธารณะสมบัติ
:
ศึกษากรุงเทพมหานคร. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
ดวงเดือน
พันธุมนาวิน.
(2538). ทฤษฎีต้นไม้จริยธรรม การวิจัยและการพัฒนาบุคคล. โครงการ
ส่งเสริมเอกสารวิชาการ
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. ถ่ายเอกสาร.
บุญสม
หรรษาศิริพจน์.
(2542, มกราคม). จิตสำนึก. วารสารวิชาการสภาอาจารย์
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. 4(1): 71 –
73.
พรศักดิ์
ผ่องแผ้ว.
(2541). ข้าราชการไทย: ความสำนึกและอุดมการณ์.
กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่ง
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพบูลย์
วัฒนศิริธรรม;
และ สังคม สัญจร. (2543). สำนึกไทยที่พึงปรารถนา.
กรุงเทพฯ:
โรงพิมพ์เดือนตุล.
มัลลิกา
มัติโก.
(2541). จิตสำนึกทางสังคมของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ปริญญานิพนธ์. ศษ.ม. (การมัธยมศึกษา).
กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยมหิดล (ศาลายา). ถ่ายเอกสาร.
ยุทธนา
วรุณปิติกุล.
(2542). สำนึกพลเมือง : ความเรียงว่าด้วยประชาชนบนเส้นทางประชาคม.
กรุงเทพฯ: มูลนิธิการเรียนรู้และพัฒนาประชาคม.
รัญจวน
อินทรกำแหง.
(2539). วรรณกรรมวิจารณ์. กรุงเทพฯ:
ต้นอ้อแกรมมี่.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2538). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525. พิมพ์ครั้งที่ 5.
กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.ลัดดาวัลย์ เกษมเนตร (2546:
2 – 3)
ลัดดาวัลย์ เกษมเนตร; และคณะ.
(2547). รูปแบบการพัฒนานักเรียนระดับประถมศึกษาให้มี
จิตสาธารณะ : การศึกษาระยะยาว. ใน เอกสารประกอบการประชุมวิชาการเนื่องในวัน
สถาปนาสถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ครบรอบ 49 ปี. หน้า 1 – 3. กรุงเทพฯ:
มหาวิทยาลัย
ศรีนครินทรวิโรฒ.
วิรัตน์
คำศรีจันทร์.
(2544). จิตสำนึกพลเมืองในบริบทสังคมไทย. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรดุษฎี
บัณฑิต (ประชากรศึกษา). (ม.ป.ป.). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
ถ่ายเอกสาร.
วิรุณ ตั้งเจริญ. (2547, พฤศจิกายน
- ธันวาคม). มศว พลวัตร. 1(1):
2 – 3.
ศักดิ์ชัย
นิรัญทวี.
(2541, พฤศจิกายน). บทบาทของมหาวิทยาลัยกับการศึกษาเพื่อความเป็น
ประชาสังคม. ASAHIL
THAILAND JOURNAL. 1(1): 52 – 69.
สมพงษ์
สิงหะพล.
(2542, มิถุนายน – ตุลาคม). ต้องสอนให้เกิดจิตสำนึกใหม่. สีมาจารย์. 13(27):
15 – 16.
สยามรัฐ
เรืองนาม.
(2542). ความรู้ทางการเมืองและการรับรู้ข่าวสารทางการเมืองกับความสำนึก
เชิงสังคมของประชาชนในองค์การบริหารส่วนตำบล
จังหวัดกาญจนบุรี.
วิทยานิพนธ์ปริญญา
มหาบัณฑิต (สาขารัฐศาสตร์). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สอ เสถบุตร. (2530). New
Model English – Thai Dictionary. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ. (2542). วาระการวิจัยแห่งชาติในภาวะวิกฤตเพื่อฟื้นฟูชาติ.
กรุงเทพฯ: สำนักงานฯ.
สิริมา
ภิญโญอนันตพงษ์.
(2544). รายงานการวิจัยเรื่อง การปลูกฝังเด็กปฐมวัยให้รักสิ่งแวดล้อมด้วย
แบบฝึกกิจกรรมการบ้านและการปฏิบัติจริง. กรุงเทพฯ: สาขาการศึกษาปฐมวัย ภาควิชา
หลักสูตรและการสอน
คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุชาดา จักรพิสุทธิ์. (2544, กรกฎาคม).
จิตสำนึกสาธารณะ. ศิลปวัฒนธรรม.
22 (9): 22 – 23
หฤทัย
อาจปุระ.
(2544). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ภาวะผู้นำ รูปแบบการดำเนินชีวิต
และความสามารถในการเรียนรู้ด้วยตนเองกับการมีจิตสำนึกสาธารณะของนักศึกษาพยาบาล.
วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตร์มหาบัณฑิต. (โสตทัศนศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ถ่ายเอกสาร.
Raj, M.
(1996). Consciousness. Encyclopedia Dictionary of Psychology and Education.
New Delhi: Anmol.
Sills, D.L.
(1972). Leadership International Encyclopedia of the Social Sciences.
New York. The Macmillan & The Free Press.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น